به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، به نقل از خبرگزاری فرانسه، بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس، پس از خروج از اتحادیه اروپا، برای جلوگیری از به خطر افتادن آینده انگلیس، میان آمریکا، متحد تاریخی خود و اتحادیه اروپا، که کشورش قصد ترک آن را دارد، به صورت متوازن عمل می‌کند.
بوریس جانسون سعی می‌کند، تعادل را رعایت کند. جانسون در حالی که در نزدیکی اروپایی‌هاست، نگرانیِ خود را مبنی بر عصبانی نکردنِ دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، که او (جانسون) را مورد ستایش قرار می‌دهد و قصد دارد در پایان ماه ژانویه به توافقنامه تجاری بلندپروازانه‌ای (با آمریکا) دست پیدا کند، ابراز می‌کند.
«سایمون آشروود» محقق علوم سیاسی در دانشگاه «سوری» (انگلیس)، در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفت: «او بیشتر طرفدار آمریکاست، اما از نخست‌وزیری که (قبلا) داشتیم، بیشتر طرفدار (آمریکایی‌ها) نیست.» این استاد دانشگاه، در شرایط خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، می‌افزاید: «آمریکا بدیهی‌ترین گزینه برای اروپاست.» همانطور که بحرانِ پس از ترور ژنرال ایرانی قاسم سلیمانی که توسط یک هواپیمای بدون سرنشینِ آمریکایی در عراق انجام شد، نشان داد، برخی مواقع، نمی‌توان از موضع گیری‌های او دفاع کرد. بوریس جانسون پس از دو روز سکوت، به فراخوان جامعه بین‌المللی برای کاهش تنش، پیوست. به نظر می‌رسد، روز سه‌شنبه، رئیس حزبِ محافظه کار، در مورد پرونده هسته‌ای ایران، موضعی مخالف نظر اروپا در پیش گرفت. وی گفت که کشورش آماده است تا توافق سال ۲۰۱۵ میلادی را با توافق دیگری که مورد نظر ترامپ است، جایگزین کند.
بوریس جانسون، ترامپ را یک «مذاکره کننده عالی» توصیف کرده است. با این وجود، چند ساعت بعد لندن، همراه با پاریس و برلین، تعهد خود را به این توافق یادآوری و خاطر نشان کرد نمی‌خواهد به سیاست‌های تحریمی آمریکا بپیوندد. به نظر «سایمون آشروود»، رویکرد بوریس جانسون «در واقع به رویکرد اروپایی‌ها نزدیک‌تر است تا رویکرد آمریکایی‌ها»، اما تفاوت در مورد نقش کلمات است: «نخست‌وزیر انگلیس کلمات را به شکلی مطرح می‌کند، که خوشایند ترامپ است.»
«ریچارد گلدبرگ» مشاور سابق دونالد ترامپ در مصاحبه با بی بی سی، بوریس جانسون را به ترک توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ میلادی فراخواند؛ توافقی که آمریکا در سال ۲۰۱۸ میلادی از آن خارج شد. وی با اشاره به این که منفعتِ لندن در دنبال کردنِ سیاستِ خارجی به دور از (سیاستِ) بروکسل است، این سوال را مطرح کرد: «شما (انگلیس) به سمت برگزیت می‌روید، طرفدارانِ برگزیت، واقعاً توافق هسته‌ای را دوست ندارند، شما پس از ۳۱ ژانویه وقتی که برایِ مذاکره درباره توافقنامه تجارتِ آزاد به واشنگتن می‌روید چه کار خواهید کرد؟»
لندن همچنین تحت فشار آمریکایی‌ها برای عدم همکاری با شرکت هوآوی، سازنده تجهیزات مخابراتی چینی، قرار دارد. واشنگتن این شرکت را به جاسوسی به نفعِ دولت چین متهم می‌کند. از زمان انتشار این اخبار، فشارها با تمام وجود در رسانه‌ها شدت گرفته است، در حالی که دولت (انگلیس) باید در اواخر ماه ژانویه تصمیم‌گیری کند. او به سمتی خواهد رفت که در نهایت به عصبانی کردن یکی از دو اقتصاد برتر دنیا منجر خواهد شد. انگلیس امیدوار است پس از خروج از اتحادیه اروپا، پیوندهای مفیدی را با (آمریکا) یکی از دو اقتصاد بزرگ جهان، برقرار کند. موضوع داغ دیگر: مالیاتِ احتمالی بر شرکت هایِ بزرگِ دیجیتالی است. این اقدام در دستور کار دولت انگلیس قرار دارد، اما واکنشِ خشمگینِ دولتِ ترامپ به همراه انتقام‌جویی‌های گمرکی نسبت به پروژه فرانسه، آن را به موضوعی نامناسب برای مذاکرات تجاری صلح‌آمیز بدل می‌کند.
بین دونالد ترامپ و بوریس جانسون، همه چیز شخصی است. از زمانِ روی کار آمدنِ بوریس جانسون، در ماه ژوئیه سال دو هزار و نوزده میلادی، میلیاردر جمهوری‌خواه (دونالد ترامپ) هیچ فرصتی را برای تمجید از مردی که او را «ترامپ انگلیس» می‌نامد، از دست نداده است. نخست‌وزیر (انگلیس) بیشتر فاصله و دوری از (ترامپ) را نشان می‌دهد و در حاشیه اجلاس ناتو در ماه دسامبر در لندن فقط با احتیاط (با رئیس‌جمهور آمریکا) ملاقات کرد. او نگران است که مانند تونی بلر، نخست‌وزیرِ سابقِ (حزبِ) کار انگلیس، ظاهر نشود؛ که در دوران جنگ عراق، به دلیل حمایت بی قید و شرط از جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، مخالفانش او را «سگ پشمالوی بوش» توصیف می‌کردند.
«جرمی شاپیرو» کارشناس شورای اروپا در امور خارجه، در پاسخ به سوالی در نیویورک تایمز، پیش‌بینی کرد که لزوماً راهبرد زیگزاگی نخست وزیر (انگلیس) عملی نخواهد بود: به اعتقاد دولت ترامپ «شما یا دوست هستید، یا دشمن».
انتهای پیام/
نظر شما